Congres 26/05/2018

Jaarverslag van de voorzitter van het Verbond Jean-Hwan Tasset uitgeproken op het congrès.

Chers Collègues,

Geachte Collega’s

Werte Kollegen,

S’il s’agit d’un rapport d’activités, je me suis permis d’y glisser quelques réflexions plus personnelles, voire même quelques états d’âmes.

J’espère que vous pourrez me le pardonner.

Qu’avons-nous fait au cours de l’année écoulée ?

Rien diront certains… pas grand-chose diront d’autres…

Vous avez tous raison et tout dépend du point de vue… puisqu’en réalité, nous avons fait ce que nous avons pu.

Et ceux qui pensent qu’en se retirant de l’Union ou en cessant de la soutenir, ils obtiendraient de meilleurs résultats, devraient avoir le courage et l’honnêteté d’imaginer où ils se trouveraient sans l’Union.

Nous restons la mouche du coche…

Maar misschien, zijn we soms overmoedig geweest.

En we hebben zeker niet alles kunnen doen wat we wilden doen, zoals, bijvoorbeeld, het klachtenboek.

Het was niet door een gebrek aan goesting, maar slechts enkele Collega’s hebben ons geantwoord, zodat het verzamelen van deze klachten weinig zin had en in geen geval illustratief zou zijn geweest van het standpunt van de collega’s.

Andere projecten hebben wat langer op zich laten wachten… maar op het moment dat ik deze tekst schrijf, is onze website on-line !

Hij is er om U te informeren en om U toe te laten in contact met ons te blijven

Hij moet nog vervolledigd en aangevuld worden…

Hij kan zeker verbeterd worden, maar hij is er… en de elektronische versie van het tijdschrift voor de vrederechters en de politierechters zal ook binnenkort beschikbaar zijn.

We hopen dat uw commentaren constructief zullen zijn en dat ze ons zullen helpen om rekening te houden met uw bezorgheden, binnen de perken van het beschikbaar budget.

Zelfs in de XXIste eeuw nemen wijzigingen tijd… en kosten ze geld…

D’un autre côté, aujourd’hui, nous ne sommes pas tous seuls… Nous avons également des présidents… avec qui les relations individuelles sont parfois houleuses…

L’Union n’a pas vocation à s’immiscer dans ces débats...

Et lorsque l’Union rencontre les Présidents, ce ne doit pas être contre les membres ou pour prendre parti, bien parce qu’il est important que nous puissions travailler ensemble.

Si l’un de nos deux groupes s’effondre, c’est l’ensemble de la proximité qui disparaîtra.

L’enjeu ne doit pas être sousestimé…

Nous devons coordonner nos efforts.

Nous devons apprendre à faire encore plus confiance.

Je ne voudrais pas que l’on voit ces rencontres comme un pacte avec l’ennemi.

A force de penser que ce ne serait pas impossible, on finirait par y croire…

Et regardez notre Ministre, mais pas que lui : il n’est jamais aussi heureux que lorsque la discorde règne… cela lui laisse un boulevard pour agir à sa guise, en dépit de tous, en dépit de tout et surtout en dépit du bon sens…

Ne pensez pas qu’il ignore la situation et je pense que rien ne lui fait plus plaisir que ces défections, ces divisions, ces dissensions…

Tot nu toe hebben we gekozen om geen eisend orgaan ten opzichte van onze voorzitters te zijn, noch ten opzichte van eenieder anders, en we hebben geen zin om dergelijke rol op ons te nemen.

We willen onze inspanningen bundelen en geen tijd noch energie verliezen in een onderlinge strijd.

Elkeen verdedigt een luik van het beroep en dit vergt tijd om eraan te wennen.

En, in alle nederigheid, denk ik dat we moeten toegeven dat we niet over de tijd noch de mogelijkheid beschikken om alles op te volgen, en dat de Voorzitters, evenmin daartoe in staat zijn.

We moeten samen voortgaan, elk op zijn spoor en aanvaarden dat bepaalde thema’s door hen en niet door ons behandeld worden, en vice-versa…

Want, wie veel begeert, veel ontbeert… 

We moeten onze strijd kiezen… maar we willen ook vooruitgaan…

Daarom moeten deze tussenkomsten, deze uitspraken deze demarches samen bedacht  en voorbereid worden

Daarom is het essentieel dat we weten welke opdracht U ons toevertrouwd.

We rekenen op uw begrip en op uw steun : uit een vechtpartij met onze voorzitters, zullen er alleen maar verliezers komen… Is dit in ons belang?

Mais vous ne faites rien ! vous rétorquerons d’aucuns…

Voyez les modifications législatives depuis quatre ans…

Qu’a fait l’Union pour tempérer les ardeurs du Ministre.

Encore une fois, nous avons fait ce que nous pouvions.

Depuis l’été, nous avons tenté de rencontrer le Ministre.

Nous avons finalement pu nous entretenir avec Karel Tobback de sa cellule stratégique il y a quelques semaines à peine.

Les résultats sont minces, mais nous lui avons bien fait comprendre qu’il devrait continuer à composer avec nous.

Mais ne nous voilons pas la face… si nous avons besoin de ces contacts pour connaître les intentions du Ministre, le Ministre n’a pas besoin de connaître notre position pour avancer dans ses réformes.

Et donc, faut-il baisser les bras, abandonner ?

Je dois dire qu’au vu du peu de soutien que l’Union recueille en générale, l’idée m’a parfois effleuré.

Et en voyant le nombre des inscrits au Congrès il y a deux semaines, j’ai sérieusement envisagé un démission…

Mais quel plus beau cadeau aurions-nous fait au Ministre…

Est-ce vraiment cela que nous voulons…

Pour tous ceux qui, au sein de l’Union, se démènent, il n’y a rien de pire que l’indifférence que nous ressentons parfois…

Comme si la résignation avait déjà gagné…

Et si certains estiment qu’il n’y a pas que le boulot dans la vie, je ne peux certainement pas leur donner tort…

Mais qu’ils réfléchissent à ce qui les a poussé vers les justices de paix ou vers les tribunaux de police…

Qu’ils considèrent les différences avec d’autres fonctions…

Et qu’ils acceptent alors que dans quelques années, leur fonction ressemblera à s’y méprendre à celles qu’ils ont quittées ou par lesquelles ils ne se sont pas senti attirés.

Je ne veux pas jouer les Cassandre, mais chaque choix a ses conséquences…

Et la vie n’est pas un long fleuve tranquille…

Un jour, il sera trop tard. Un jour, ceux-là mêmes vous diront que c’était quand même mieux avant… Un jour, il n’y aura plus que les regrets… à moins que ce ne soit le cynisme de celui qui aura, d’ici-là, déjà raccroché sa toge…

Ne soyons pas naïfs…

Nous ne pouvons pas tout changer, mais pour le peu que nous parvenons à changer il faut continuer, sinon, il n’y aura plus aucun changement possible…

Men kan of men moet vaststellen dat de Minister beslist heeft dat de beginselen bepaald zijn, en dat het overige slechts de uitvoering ervan is… misschien, maar deze uitvoering is essentieel voor het goed functioneren van onze rechtbanken, en jammer genoeg werd onze mening niet gevraagd.

We blijven vragen stellen aan de Minister, zelfs als de antwoorden teleurstellend zijn, zoals, bijvoorbeeld, welk is het juiste bedrag van de besparingen door de hervormingen van de vredegerechten ? of welke cijfers heeft hij gebruikt inzake werklastmeting?

En we zullen deze besparingen in de toekomst nog harder gevoeld worden gezien het wetsontwerp met het oog op een betere werklastverdeling gestemd is in tweede lezing door de Commissie justitie van de Kamer (wat weinig twijfel laat over de resultaten van de stemming door de Kamer zelf), met als gevolg de kennisgeving aan alle partijen van de gerechtelijke beslissingen vijf dagen na de uitspraak.

Zelfs indien het zou gaan om een elektronische kennisgeving (dromen is niet verboden), kan ik me het tijdverlies niet inbeelden voor de Griffie… vooral bij de politierechtbanken !

We hebben dit probleem reeds aangekaart en we zullen het blijven herhalen… en ik nodig jullie uit om straks ook de aandacht van onze gasten op dit punt te vestigen

Ten persoonlijke titel, heb ik waarden en principes maar, wees gerust, geen, of toch nog geen, zelfmoordneiging.

Het is waar dat recht gaan staan, betwisten, nee zeggen een acte van verzet kan uitmaken – maar ik zal toch niet zover gaan als onze Collega van Nijvel die naar aanleiding van zijn toespraak voor de openingsconferentie van de Jonge Balie van Nijvel, naar een ander tijdperk van onze geschiedenis verwees – en dat dergelijke moedige daden sporen nalaten en belangrijke gevolgen kunnen hebben

Ik kan me moeilijk inbeelden dat ik naar huis zou moeten gaan en mijn echtgenote moeten meedelen (dit tussen ons gezegd) dat ik een inhouding van een vijfde van mijn wedde moet ondergaan…

Maar de vrees van de straf moet ons ook niet de kern van ons werk doen vergeten, de ziel van ons beroep, waarom we hebben gekozen om te vechten of om niet te vechten… maar in dat geval, zouden we misschien ons maatschappelijk doel moeten wijzigen ?

Er zijn grenzen die niet overschreden mogen worden, en we proberen kost wat kost, dit wangedrag in te perken…

Eenieder moet zijn rol spelen, en de Minister heeft gelijk om te proberen zo ver mogelijk te gaan in zijn hervormingen, maar het is onze taak om hem te matigen

Het is waar dat dit ons niet altijd lukt.

Maar ons andere voornemens toe te schrijven zou helemaal verkeerd zijn…

We zullen het trouwens na de pause hierover hebben.

Dans cette ligne, il est exact que nous n’avons pas incité à la grève ou à la manifestation.

Nous avons choisi de privilégier la voie du dialogue, de la proposition constructive, plutôt que celle de l’opposition systématique, et, oserais-je dire, stérile.

Et à ceux qui dirons que notre tiédeur n’a livré aucun résultat, que nos choix sont lâches et manquent d’engagement, demandez-leur ce que eux, grâce à leur colère, grâce à leur fureur, ils ont obtenu…

Demandez-leur ce que leurs méthodes ont livré comme résultat.

L’Union n’est pas la panacée, tous, nous en sommes conscients, et dans un monde idéal, il n’y aurait pas non plus besoin d’Union…

Mais nous ne vivons pas dans un monde idéal et dans ce monde imparfait, l’Union joue son rôle de médium entre les collègues et d’autres instances et j’aime à penser que la qualité des interventions de l’Union est reconnue.

C’est pour cela que nous continuons à être sollicités, au Nord comme au sud du pays.

Au cours de l’année écoulée, l’avis de l’Union a été sollicité sur les thèmes suivants :

  • le bail commercial de courte durée en RW
  • la réforme du bail à ferme en RW
  • la question du coût du recouvrement des factures d’énergie en Région bruxelloise
  • la précarité hydrique en Région bruxelloise
  • le projet de loi réformant la co-propriété
  • le projet de loi prévoyant la criminalisation du squat
  • le projet de loi emportant la réforme des cantons judiciaires
  • un des projets de loi modifiant le code judiciaire et la loi sur l’emploi des langues en matière judiciaire

Het Verbond is ook gevraagd om deel te nemen aan debatten, zoals dit over de Vlaamse Wooncode dat door De Tijd op 18 november 2017 in Tour & Taxi gehouden werd, of een trefdag uithuiszetting die zal plaatsvinden op 1 juni a.s. op initiatief van de v.z.w. Steunpunt Mens en Samenleving, of nog een overleg op 26 juni 2018 onder het voorzitterschap van de Vlaamse Maatschappij voor sociaal wonen.

En we komen daar aan het woord omdat onze toespraken onderbouwd, redelijk en constructief zijn, en hierdoor kunnen we soms bepaalde beslissingen beïnvloeden, zelfs is het slechts marginaal…

We hebben ook in het voorjaar een afvaardiging van het Nederlandse Ministerie van Justitie ontmoet, alsook vertegenwoordigers van de Raad voor de Rechtspraak.

De Tweede Kamer van Nederland overweegt inderdaad op haar stappen terug te keren, inzake nabijheid en toegang tot het gerecht.

En Lode is ondertussen in Nederland, bijna even bekend als Marco Van Basten…

Mocht het Verbond zich hier in België niet verdedigd hebben, en mocht het Verbond deze strijd niet hebben verder gevoerd om de nabijheidsrechters te behouden, dan hadden deze ontmoetingen niet plaats kunnen vinden, en het voorbeeld dat België belichaamt zou evenmin bestaan.

L’Union collabore également à la modernisation du système Mach, en participant au groupe de travail du Kit N… ici encore, en fonction des moyens disponibles…

L’Union a assuré l’organisation des chroniques 2019.

De ses contacts avec l’IFJ, l’Union tente de permettre l’organisation de formations spécialement dédiées au juges de proximités, mais également au personnel des greffes de ces juridictions de proximité.

Avant de terminer, je voudrais dire aux Juges de police qu’ils doivent s’investir dans l’Union, parce qu’elle est aussi leur Union… et parce qu’à force de faire le gros dos en attendant que l’orage ne passe, on se retrouve aplati comme un crêpe, lessivé… mais aussi, parce qu’un jour, ce seront les tribunaux de police qui connaîtront ces changements en profondeur… et que nous serons plus forts ensemble…

Nous vivons une époque où tout est possible… même ce que l’on croyait immuable et intangible…

Wir haben alle ein Ziel, nein, nicht die Pension, sondern den Dienst an den Rechtssuchenden.

Deshalb meinen wir dass Änderungen Fortschritte bedeuten können und wir entsprechend einwirken können.

Deshalb werden wir versuchen gewisse Dinge zu ändern...

L’exercice est périlleux, mais c’est le chemin que nous devons continuer à emprunter… parce que c’est la seule voie qui semble praticable à moyen et à long terme.

Et je voudrais, pour conclure, vous assurer que mon engagement est bien de défendre votre point de vue et non pas le mien… Je n’ai pas été élu sur base d’un programme que l’Union doit défendre, puisque c’est votre voix que l’Union veut porter.

Je vous remercie.